wtorek, 22 lipca 2014
rozdzial 6 cieply wieczor
Wieczorem byliśmy już w hotelowym pokoju.
Podczas gdy Carmen brała prysznic, ja przeglądałem strony plotkarskie na nasz temat.
Widać było, że nikt nie jest zdziwiony, że jesteśmy razem, ale ludzie nie szczędzili sobie komentarzy odnoście naszego związku.
Znudzony odłożyłem laptopa i położyłem się na dużym łóżku z aksamitną pościelą.
Byłem zmęczony, ale wiedziałem, że jeszcze dziś czeka nas show Carmen. Zawsze gdy byłem na jej koncercie targały mną emocje, a nogi same poruszały się w rytm muzyki.
Tak było dawniej, a teraz?
Dużo się zmieni i to nie ze względu na nowe piosenki, ale ze względu na nas.
Kocham ją co raz bardziej i tęsknie gdy nie ma jej przy mnie. Czuję się chory!
Z miłości.
- Zmęczony? - spytała Carmen z błogim dla mnie uśmiechem.
- Troszkę.
- Jeśli chcesz, możesz zostać w pokoju. - powiedziała, choć wiedziałem, że z grzeczności.
- Oszalałaś?! - roześmiałem się podchodząc do niej. - Wiesz kiedy ostatni raz byłem na twoim koncercie? Nie mogę tego przegapić!
- Kochany jesteś. - szeroko się uśmiechnęła całując czubek mojego nosa.
- To o której jest koncert?
- Za dwie godziny, dlatego muszę się spieszyć. - jęknęła nerwowo biegając po pokoju i pakując 'potrzebne' rzeczy do torebki.
Przed hotelem stał czarny samochód do którego weszliśmy i udaliśmy się na stadion gdzie miał odbyć się koncert.
Carmen od razu pobiegła do swojej garderoby gdzie czekała na nią Dee i Julie, więc postanowiłem coś zjeść w towarzystwie Kennego.
- Wiesz, że wszyscy w ekipie myślą, że zwariowałeś? - Kenny roześmiał się biorąc gryza hamburgera.
- Co? Dlaczego?
- Nie wiadomo kim byłeś przez ostatnie miesiące, a teraz tak nagle wszystko się zmieniło. Śmiejesz się częściej niż wszyscy razem wzięci. - wzruszył ramionami, patrząc na mnie cwaniacko.
- Głupoty.. - nie mogłem powstrzymać się od uśmiechu.
- Dobra, dobra. Wszyscy wiemy, jak Carmen na ciebie wpływa. Jesteś niezłym szczęściarzem, że masz taką laskę. - Kenny poklepał mnie po ramieniu z uznaniem.
- Wiem. Jestem niezłym szczęściarzem. - powtórzyłem ciszej patrząc na przyjaciela.
- Ah.. Co ty zrobisz bez niej przez te kilka miesięcy. - westchnął ponownie pakując do buzi kanapkę.
- Wiesz Kenny... Pewnie tego nie zrozumiesz, ale czasem myślę o zakończeniu kariery, w końcu mam tyle kasy, że wystarczy mi do końca życia. - wyznałem, a Kenny tak jak myślałem zaraz zasypał mnie górą argumentów dlaczego nie powinienem tego robić.
- Chodźmy już, zaraz się zacznie. - rzekł wstając z miejsca.
Gdy tylko weszliśmy za kulisy od razu słychać było krzyki. Po chwili z garderoby wyszła odpicowana Carmen ze swoją świtą.
- Dobra, wszyscy gotowi? Zmówmy modlitwę! - zawołała Nicki.
Zebraliśmy się w kole i otoczyliśmy ramionami.
- Podziękujmy Bogu za to, że szczęśliwie dolecieliśmy do Meksyku, ale w szczególności za to, że możemy pomóc dzieciom poprzez naszą pracę. Więc... Niech ta noc należy do nas, żebyśmy zrobili dla nich jak najwięcej. - Carmen obdarowała każdego szczęśliwym uśmiechem i szepnęła ciche 'amen' a tuż po niej wszyscy.
Każdy udał się na swoje miejsce i koncert się zaczął.
Na ekranie wyświetlono urywek teledysku 'maybe love?' z wielkimi cyframi, które odliczały 10 sekund. Gdy zatrzymało się na zerze, Carmen wyjechała spod sceny i zaczęła śpiewać refren. Wtedy cały stadion wstał z miejsc i zaczął wrzeszczeć z radości.
Serce aż mocniej mi zabiło z podziwu.
- Justin, jest sprawa...
Po czterech utworach, nadszedł czas na piosenkę podczas której dzieci miały wejść na scenę trzymając się za ręce i otoczyć mnie kołem.
Tak właśnie się stało, gdy nagle wrzaski się zwiększyły, a ja nie wiedziałam o co chodzi. Nagle na swoich biodrach poczułam czyjeś ręce. Nawet nie musiałam odchylać głowy by wiedzieć, że to on.
Pocałował mnie w policzek, a ja przyłożyłam mu mikrofon do ust, by zaśpiewał kawałek piosenki(piosenka Carmen*).Niedługo potem koncert się zakończył. Podziękowałam publiczności i poinformowałam ich, że zyski z koncertu pójdą na dzieci z porażeniem mózgu.
- Justin! - pisnęłam z udawanym grymasem.
Chłopak nie odpowiedział, tylko roześmiał się słodko składając na moich ustach krótki, lecz słodki pocałunek.
Około godziny 24 dojechaliśmy do hotelu. Od razu wzięłam prysznic i założyłam na siebie szorty oraz bokserkę do spania.
Gdy wyszłam z łazienki zauważyłam Justina, który leżał na łóżku bez koszulki, a na jego klatce spoczywa jakiś wisiorek.
On był taki idealny, seksowny i choć wiem, że pisałam o tym nieraz to on wciąż będzie mnie pociągał.
- To był wspaniały koncert. - szepnął gdy położyłam się koło niego.
- Cieszę się, że jesteś tu zemną. - przyznałam ignorując jego wcześniejsze słowa.
Już po chwili przekręcił się w moją stronę i oparł się łokciem o łóżko.
- Bardzo się za tobą stęskniłem wiesz? -uśmiechnął się łobuzersko.
- Kłamiesz. - roześmiałam się czując na sobie jego dłonie i zagryzioną wargę.
- Udowodnię ci to. - szepnął.
Spojrzałam na jego usta, które po paru sekundach już spoczywały na moich.
Nie przerywając pocałunku przyciemnił lampę i tym samym jego ciężar ciała spoczął na mnie. Jego dłonie zatopiły się w moich włosach, a moje delikatnie gładziły jego rumiany policzek.
Przygryzł moją dolną wargę i delikatnie przyciągną do siebie po czym cicho się zaśmiał, lecz jego czekoladowe oczy z milionem iskierek w środku szalały z radości. Ciepłe dłonie Biebsa już znalazły się pod moją koszulką i powoli jeździły po brzuchu. Pojechały nieco wyżej i zaczęły pieścić moje piersi ponownie się do mnie przysysając, tym razem tak, że aż brakowało mi oddechu. Zjeżdżał co raz niżej...
Tak zachłannie całował mnie po szyj, wycałował dokładnie każdy skrawek obojczyków i złożył milion pocałunków na moim brzuchu.
Nie wiadomo kiedy nie miałam na sobie totalnie nic, a on sprawił, że moje ciało przeszywała fala gorąca. Był tak delikatny i pragnący nie sprawić mi krzywdy.
Był cudowny, był idealny, był po prostu mój.
Wpijałam paznokcie w jego plecy gdy nasz stan doszedł do najwyższego poziomu.
W pokoju słychać było tylko nasze przyspieszone oddechy i głośne dudnienie serc, które wypełniało moją głowę. Czułam jak motylki szaleją z moim żołądku.
Patrzyłam w jego przejęte, a zarazem radosne oczy i nie mogłam uwierzyć, że to wszystko się dzieje.
Że on znów należy tylko do mnie.
Przecież niedawno przeżywałam kryzys, umierałam...
A teraz?
Nic nie było w stanie przekupić mnie, aby zamienić się z kimś życiem.
Moje było najcudowniejsze, najszczęśliwsze i jakże rozpieszczane przez Justina.
Widać, że to wszystko go zmęczyło, ale uśmiech nie znikał z jego twarzy. Patrzył na mnie chwilę z uśmiechem po czym mocno mnie przytulił. Objęłam go równie mocno i uśmiechnęłam się do siebie.
- Kocham cię kochanie. - szeptał mi do ucha tak czule, że na ciele aż miałam gęsią skórkę.
- Ja ciebie też Jus. - roześmiałam się tuląc go jeszcze mocniej.
Trwaliśmy w uścisku bardzo długo, tak, że oboje zasnęliśmy wtuleni w siebie.
Nastał błogi spokój, odpływałam...
To było takie cudowne.
Ja należałam do niego, a on do mnie i nie musiał mnie zapewniać, że będzie tak zawsze. Ja wiedziałam, że nie pozwoli już nas rozdzielić, zresztą... Sama bym na to nie pozwoliła.
Po raz kolejny udowodniliśmy sobie, że szczęście to nie kasa i sława, ale my.
Cześć moje najukochańsze maluszki!
Zacznijmy od tego, że przepraszam. Nie wiem który raz, ale przepraszam.
Wiem, że nie poświęcam Wam tyle czasu ile poprzednio, ale uwierzcie mi, że mam powody. :)
Zauważyłam, że tracę wenę, lecz nie chęci, trudno mi, ale staram się jak tylko mogę.
Dziękuję Wam za wszystko moje kochane, mam nadzieję, że rozdział pojawi się szybciej niż ten.
Podczas gdy Carmen brała prysznic, ja przeglądałem strony plotkarskie na nasz temat.
Widać było, że nikt nie jest zdziwiony, że jesteśmy razem, ale ludzie nie szczędzili sobie komentarzy odnoście naszego związku.
Znudzony odłożyłem laptopa i położyłem się na dużym łóżku z aksamitną pościelą.
Byłem zmęczony, ale wiedziałem, że jeszcze dziś czeka nas show Carmen. Zawsze gdy byłem na jej koncercie targały mną emocje, a nogi same poruszały się w rytm muzyki.
Tak było dawniej, a teraz?
Dużo się zmieni i to nie ze względu na nowe piosenki, ale ze względu na nas.
Kocham ją co raz bardziej i tęsknie gdy nie ma jej przy mnie. Czuję się chory!
Z miłości.
- Zmęczony? - spytała Carmen z błogim dla mnie uśmiechem.
- Troszkę.
- Jeśli chcesz, możesz zostać w pokoju. - powiedziała, choć wiedziałem, że z grzeczności.
- Oszalałaś?! - roześmiałem się podchodząc do niej. - Wiesz kiedy ostatni raz byłem na twoim koncercie? Nie mogę tego przegapić!
- Kochany jesteś. - szeroko się uśmiechnęła całując czubek mojego nosa.
- To o której jest koncert?
- Za dwie godziny, dlatego muszę się spieszyć. - jęknęła nerwowo biegając po pokoju i pakując 'potrzebne' rzeczy do torebki.
Przed hotelem stał czarny samochód do którego weszliśmy i udaliśmy się na stadion gdzie miał odbyć się koncert.
Carmen od razu pobiegła do swojej garderoby gdzie czekała na nią Dee i Julie, więc postanowiłem coś zjeść w towarzystwie Kennego.
- Wiesz, że wszyscy w ekipie myślą, że zwariowałeś? - Kenny roześmiał się biorąc gryza hamburgera.
- Co? Dlaczego?
- Nie wiadomo kim byłeś przez ostatnie miesiące, a teraz tak nagle wszystko się zmieniło. Śmiejesz się częściej niż wszyscy razem wzięci. - wzruszył ramionami, patrząc na mnie cwaniacko.
- Głupoty.. - nie mogłem powstrzymać się od uśmiechu.
- Dobra, dobra. Wszyscy wiemy, jak Carmen na ciebie wpływa. Jesteś niezłym szczęściarzem, że masz taką laskę. - Kenny poklepał mnie po ramieniu z uznaniem.
- Wiem. Jestem niezłym szczęściarzem. - powtórzyłem ciszej patrząc na przyjaciela.
- Ah.. Co ty zrobisz bez niej przez te kilka miesięcy. - westchnął ponownie pakując do buzi kanapkę.
- Wiesz Kenny... Pewnie tego nie zrozumiesz, ale czasem myślę o zakończeniu kariery, w końcu mam tyle kasy, że wystarczy mi do końca życia. - wyznałem, a Kenny tak jak myślałem zaraz zasypał mnie górą argumentów dlaczego nie powinienem tego robić.
- Chodźmy już, zaraz się zacznie. - rzekł wstając z miejsca.
Gdy tylko weszliśmy za kulisy od razu słychać było krzyki. Po chwili z garderoby wyszła odpicowana Carmen ze swoją świtą.
- Dobra, wszyscy gotowi? Zmówmy modlitwę! - zawołała Nicki.
Zebraliśmy się w kole i otoczyliśmy ramionami.
- Podziękujmy Bogu za to, że szczęśliwie dolecieliśmy do Meksyku, ale w szczególności za to, że możemy pomóc dzieciom poprzez naszą pracę. Więc... Niech ta noc należy do nas, żebyśmy zrobili dla nich jak najwięcej. - Carmen obdarowała każdego szczęśliwym uśmiechem i szepnęła ciche 'amen' a tuż po niej wszyscy.
Każdy udał się na swoje miejsce i koncert się zaczął.
Na ekranie wyświetlono urywek teledysku 'maybe love?' z wielkimi cyframi, które odliczały 10 sekund. Gdy zatrzymało się na zerze, Carmen wyjechała spod sceny i zaczęła śpiewać refren. Wtedy cały stadion wstał z miejsc i zaczął wrzeszczeć z radości.
Serce aż mocniej mi zabiło z podziwu.
- Justin, jest sprawa...
Oczami Carmen
Po czterech utworach, nadszedł czas na piosenkę podczas której dzieci miały wejść na scenę trzymając się za ręce i otoczyć mnie kołem.
Tak właśnie się stało, gdy nagle wrzaski się zwiększyły, a ja nie wiedziałam o co chodzi. Nagle na swoich biodrach poczułam czyjeś ręce. Nawet nie musiałam odchylać głowy by wiedzieć, że to on.
Pocałował mnie w policzek, a ja przyłożyłam mu mikrofon do ust, by zaśpiewał kawałek piosenki(piosenka Carmen*).Niedługo potem koncert się zakończył. Podziękowałam publiczności i poinformowałam ich, że zyski z koncertu pójdą na dzieci z porażeniem mózgu.
- Justin! - pisnęłam z udawanym grymasem.
Chłopak nie odpowiedział, tylko roześmiał się słodko składając na moich ustach krótki, lecz słodki pocałunek.
Około godziny 24 dojechaliśmy do hotelu. Od razu wzięłam prysznic i założyłam na siebie szorty oraz bokserkę do spania.
Gdy wyszłam z łazienki zauważyłam Justina, który leżał na łóżku bez koszulki, a na jego klatce spoczywa jakiś wisiorek.
On był taki idealny, seksowny i choć wiem, że pisałam o tym nieraz to on wciąż będzie mnie pociągał.
- To był wspaniały koncert. - szepnął gdy położyłam się koło niego.
- Cieszę się, że jesteś tu zemną. - przyznałam ignorując jego wcześniejsze słowa.
Już po chwili przekręcił się w moją stronę i oparł się łokciem o łóżko.
- Bardzo się za tobą stęskniłem wiesz? -uśmiechnął się łobuzersko.
- Kłamiesz. - roześmiałam się czując na sobie jego dłonie i zagryzioną wargę.
- Udowodnię ci to. - szepnął.
Spojrzałam na jego usta, które po paru sekundach już spoczywały na moich.
Nie przerywając pocałunku przyciemnił lampę i tym samym jego ciężar ciała spoczął na mnie. Jego dłonie zatopiły się w moich włosach, a moje delikatnie gładziły jego rumiany policzek.
Przygryzł moją dolną wargę i delikatnie przyciągną do siebie po czym cicho się zaśmiał, lecz jego czekoladowe oczy z milionem iskierek w środku szalały z radości. Ciepłe dłonie Biebsa już znalazły się pod moją koszulką i powoli jeździły po brzuchu. Pojechały nieco wyżej i zaczęły pieścić moje piersi ponownie się do mnie przysysając, tym razem tak, że aż brakowało mi oddechu. Zjeżdżał co raz niżej...
Tak zachłannie całował mnie po szyj, wycałował dokładnie każdy skrawek obojczyków i złożył milion pocałunków na moim brzuchu.
Nie wiadomo kiedy nie miałam na sobie totalnie nic, a on sprawił, że moje ciało przeszywała fala gorąca. Był tak delikatny i pragnący nie sprawić mi krzywdy.
Był cudowny, był idealny, był po prostu mój.
Wpijałam paznokcie w jego plecy gdy nasz stan doszedł do najwyższego poziomu.
W pokoju słychać było tylko nasze przyspieszone oddechy i głośne dudnienie serc, które wypełniało moją głowę. Czułam jak motylki szaleją z moim żołądku.
Patrzyłam w jego przejęte, a zarazem radosne oczy i nie mogłam uwierzyć, że to wszystko się dzieje.
Że on znów należy tylko do mnie.
Przecież niedawno przeżywałam kryzys, umierałam...
A teraz?
Nic nie było w stanie przekupić mnie, aby zamienić się z kimś życiem.
Moje było najcudowniejsze, najszczęśliwsze i jakże rozpieszczane przez Justina.
Widać, że to wszystko go zmęczyło, ale uśmiech nie znikał z jego twarzy. Patrzył na mnie chwilę z uśmiechem po czym mocno mnie przytulił. Objęłam go równie mocno i uśmiechnęłam się do siebie.
- Kocham cię kochanie. - szeptał mi do ucha tak czule, że na ciele aż miałam gęsią skórkę.
- Ja ciebie też Jus. - roześmiałam się tuląc go jeszcze mocniej.
Trwaliśmy w uścisku bardzo długo, tak, że oboje zasnęliśmy wtuleni w siebie.
Nastał błogi spokój, odpływałam...
To było takie cudowne.
Ja należałam do niego, a on do mnie i nie musiał mnie zapewniać, że będzie tak zawsze. Ja wiedziałam, że nie pozwoli już nas rozdzielić, zresztą... Sama bym na to nie pozwoliła.
Po raz kolejny udowodniliśmy sobie, że szczęście to nie kasa i sława, ale my.
♥ ♥ ♥
Cześć moje najukochańsze maluszki!
Zacznijmy od tego, że przepraszam. Nie wiem który raz, ale przepraszam.
Wiem, że nie poświęcam Wam tyle czasu ile poprzednio, ale uwierzcie mi, że mam powody. :)
Zauważyłam, że tracę wenę, lecz nie chęci, trudno mi, ale staram się jak tylko mogę.
Dziękuję Wam za wszystko moje kochane, mam nadzieję, że rozdział pojawi się szybciej niż ten.
Liebster Award 2
Dostałam kolejną nominację do Liebster Award od Cocosanqa20 Dziękuję:*
Moje odpowiedzi:
1. Jak masz na imię?
Julia
2. One Direction vs Justin Bieber?
Justin Bieber <3 aczkolwiek One Direction też uwielbiam
3. Ulubiony blog?
Za dużo tego...
4. Co Cię skłoniło do pisania bloga?
Kiedyś mnie tak wzięło na wymyślanie własnych historii, trwało to trochę czasu a później chciałam dowiedzieć się co ludzie myślą o tym. Czytałam kilka opowiadań i w końcu założyłam konto na bloblo.
5. Masz jakąś fobię?
Nom.
6. Trzy rzeczy bez których nie możesz się obyć?
Telefon, słuchawki i zeszyt?
7. Masz chłopaka/dziewczynę?
Nie
8. Ulubione miejsce na Ziemi?
Mój pokój
9. Harry Styles vs Zayn Malik?
Myślę, że Zayn
10. Ulubiona kreskówka?
Smerfy
11. Czytasz mój blog?
Dostałam kolejną nominację do Liebster Award od Cocosanqa20 Dziękuję:*
Moje odpowiedzi:
1. Jak masz na imię?
Julia
2. One Direction vs Justin Bieber?
Justin Bieber <3 aczkolwiek One Direction też uwielbiam
3. Ulubiony blog?
Za dużo tego...
4. Co Cię skłoniło do pisania bloga?
Kiedyś mnie tak wzięło na wymyślanie własnych historii, trwało to trochę czasu a później chciałam dowiedzieć się co ludzie myślą o tym. Czytałam kilka opowiadań i w końcu założyłam konto na bloblo.
5. Masz jakąś fobię?
Nom.
6. Trzy rzeczy bez których nie możesz się obyć?
Telefon, słuchawki i zeszyt?
7. Masz chłopaka/dziewczynę?
Nie
8. Ulubione miejsce na Ziemi?
Mój pokój
9. Harry Styles vs Zayn Malik?
Myślę, że Zayn
10. Ulubiona kreskówka?
Smerfy
11. Czytasz mój blog?
Liebster Award
Dostałam nominację od trzech bloblowiczów czego się kompletnie nie spodziewałam. Bardzo dziękuję <3
Nominacja od:Foreverstar
1.Jak masz na imię?
Anita, ale mówią na mnie Julia:)
2.Co cię inspiruje do pisania bloga?
Hmmm...różne rzeczy, ciekawe pomysły przychodzą mi dosyć często na lekcjach, mam przezabawną klasę<3
3.Ulubiona muzyka?
Słucham wszystkiego co mi się spodoba:P
4.Ile masz lat?
W czerwcu 16
5.Co robisz w wolnym czasie?
Piszę, gram na gitarze, śpiewam.
6.Ulubiony przedmiot?
Telefon <3
7.Skąd jesteś?(miasto,województwo)
Podkarpackie, rzeszów
8.Jakie blogi lubisz czytać?
Przeróżne:) Te co obserwuję:)
9.Masz rodzeństwo lub zwierzaka?
Hehe, fajnie połączyłaś pytanie:) Mam to i to:)
10.Kim chcesz być w przyszłości?
Żebym to ja wiedziała, może dziennikarką albo kelnerką?
11.Kogo chciałabyś zobaczyć w realu?(np.jakąś gwiazdę)
No jak..? Justin Bieber <3 Jeszcze mnóstwo innych osób jak: One Direction, Dawid Kwiatkowski(co się po części spełniło:), Selena Gomez, Demi Lovato, Saszan, Ed Sheeran
Nominacja od Sexy-chick
1. Jak masz na imię?
U góry
2. Ile masz lat?
15
3. Ulubiony gatunek filmów?
Komedia romantyczna
4. Najgorszy film jaki oglądałaś?
Nie wiem, nie pamiętam.
5. Najlepsza książka jaką czytałaś?
Pretty Little Liars, ale też świetna jest Demi Lovato bądź swoją siłą...
6. Kawa vs Herbata?
Ymmm...sama nie wiem...i to i to
7. Słone vs Słodkie?
Słodkie
8. Wierzysz w przyjaźń damsko-męską?
Tak.
9. Ploty z przyjaciółką vs romantyczna randka z chłopakiem?
Ploty z przyjaciółką(ps. I love you too<3)
10. Film w którym chciałabyś się znaleźć?
Justin Bieber Never say Never i Believe
11. Film który wzruszył cię do łez?
Zawsze w pewnym momencie się wzruszam podczas filmu Blue Lagoon The Awakening
Nominacja od AnotherGirl
1. Jak masz na imię?
Jedno z najpopularniejszych pytań a mi sie nie chce na nie odpowiadać. Odpowiedź u góry:)
2. Ile masz lat?
15
3. Podaj kilka ulubionych blogów?
emilyandjustin.bloblo.pl
other-worlds-jb.blogspot.com
Foreverstar.bloblo.pl
fuck-everything-im-belieber.bloblo.pl
4. Jakie jest Twoje hobby?
Pisanie, czytanie, muzyka
5. Od czego jesteś uzależniona/y?
Od Olivera, ten dupek mi nie chce z głowy wyjść:p
6. Ulubiony sport?
Nie mam, ale gdybym miała wybierać to hokej
7. Ulubiony kolor?
Fioletowy i zielony
8. Co zawsze ze sobą zabierasz?
telefon i słuchawki
9. Ulubiony film?
Te w których chciałabym się Znaleźć + kilka innych
10. Ulubiona piosenka?
Za dużo ich by wymieniać
11. Ulubiony zespół/piosenkarz/piosenkarka?
Zespół to 1D, piosenkarz Justin Bieber, pi
Nominuję:
1. http://unforgettable-tears.bloblo.pl
2. http://lollyhehe.bloblo.pl
3. http://fuck-everything-im-belieber.bloblo.pl
4. http://weroniada135.bloblo.pl
5. http://selenaxdd.bloblo.pl
6. http://lostindreams.bloblo.pl
7. http://loveblog.bloblo.pl
8. http://onelifeoneboy.bloblo.pl/
9. http://belieberka52.bloblo.pl/
10. http://allthatmatters.bloblo.pl
11. http://beautiful-chick.bloblo.pl
Pytania:
1. Od kiedy piszesz bloga?
2. Ile masz lat?
3. Ulubiona piosenka?
4. Ulubione blogi na bloblo?
5. Ulubiony cytat?
6. Bez czego nie ruszasz się z domu?
7. Imię najlepszej przyjaciółki/najlepszego przyjaciela?
8. Jak masz na imię?
9. Co robisz w wolnym czasie?
10. Najlepsza książka jaką czytałeś/czytałaś?
11. Najbardziej znienawidzony przez ciebie przedmiot w szkole?
To tyle. Jeszcze raz bardzo dziękuję
zobaczyłam pokój. 
Do tego gdy wchodziło się za róg, były dwie pary drzwi. Za jedną mieściła się łazienka 
, a za drugą garderoba 
. Kocham swego brata. Weszłam ponownie do swego pokoju. Zaciekawiło mnie co się kryje za szafą, jeżeli mam garderobę. Ciekawość wygrała. Próbowałam ją otworzyć, jednak się nie dało. Zauważyłam, że jest jakiś szyfrowany zamek. Był w kształcie mojej bransoletki. 
Pamiętam, że dostałam ją od Chrisa. To mój medalion. Szybko go przycisnęłam i drzwi się rozsunęły. Za nimi kryło się pomieszczenie. Weszłam i normalnie momentalnie pojawiły się łzy w moich oczach. 
Do tego gdy wchodziło się za róg, były dwie pary drzwi. Za jedną mieściła się łazienka 
, a za drugą garderoba 
. Kocham swego brata. Weszłam ponownie do swego pokoju. Zaciekawiło mnie co się kryje za szafą, jeżeli mam garderobę. Ciekawość wygrała. Próbowałam ją otworzyć, jednak się nie dało. Zauważyłam, że jest jakiś szyfrowany zamek. Był w kształcie mojej bransoletki. Pamiętam, że dostałam ją od Chrisa. To mój medalion. Szybko go przycisnęłam i drzwi się rozsunęły. Za nimi kryło się pomieszczenie. Weszłam i normalnie momentalnie pojawiły się łzy w moich oczach. o to 10 nominacja
Cześć zostałam nominowana do Liebster Award przez <klik>
Bardzo dziękuję za nominacje!♥
"Nominacja do Liebster Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za „dobrze wykonaną robotę” Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów, więc daje możliwość ich rozpowszechnienia. Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała. Następnie Ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował."
Moje odpowiedzi:
1.Pierwsza rzecz jaką robisz po wstaniu z łóżka?Idę do łazienki haha!
2.Ukochane kwiaty?
Róże, lilie!
3.Wymarzona fryzura?
Nie mam jakiejś wymarzonej, jak mi się jakaś spodoba to taką mam XD Teraz podobają mi się średniej długości proste włosy i takie też mam XD
4.Na co będziesz spoglądać za 20 lat?
ciężko mi odpowiedzieć, żyję teraźniejszością! (:
5.Największy strach?
Pająki i wszelkiego rodzaju robaki fuu!
6.Marzenie?
Być z Michałem przez całe życie (:
7.Od kiedy piszesz bloga?
Tego bloga mam już z 2 lata♥ Niedawno usunęłam wcześniejsze opowiadania ;P
8.Jak spędzasz wolny czas?
Przed komputerem przeważnie, a jak nie to albo jestem u Michała albo on u mnie i oglądamy filmy.
9.Masz najlepszego przyjaciela/najlepszą przyjaciółkę?
Oczywiście, że mam! Jest nią Kamila!
10.Ulubiony blog?
Mam wiele blogów które czytam, ale to jak mam czas i nie wszystkie są z bloblo.
http://onelifeoneboy.bloblo.pl/
http://fuck-everything-im-belieber.bloblo.pl/http://selenaxdd.bloblo.pl/
http://my-life-dream-love.bloblo.pl/
http://life-is-too-difficult.bloblo.pl/
http://badboyandgoodgirl.bloblo.pl/
11.Najbardziej śmieszy cię…
Nie mam rzeczy która mnie śmieszy najbardziej XD
NOMINUJĘ 6 BLOGÓW KTÓRE WYPISAŁAM JAKO ULUBIONE!
PYTANIA:
1.Ulubiona piosenka?
2.Co chciałbyś/chciałabyś robić w przyszłości?
3.Ulubiony przedmiot w szkole?
4.Dlaczego piszesz opowiadanie?
5.Kim chcesz być w przyszłości?
6.Jakie blogi czytasz?
7.Ulubiony blog z bloblo?
8.Gdybyś spotkała/spotkał swojego idola co byś mu powiedziała?
9.Co najbardziej lubisz robić w wolnym czasie?
10.Jesteś od czegoś uzależniona?
11.Imię najlepszej przyjaciółki?
rozdzial 6 cieply wieczor
Wieczorem byliśmy już w hotelowym pokoju.
Podczas gdy Carmen brała prysznic, ja przeglądałem strony plotkarskie na nasz temat.
Widać było, że nikt nie jest zdziwiony, że jesteśmy razem, ale ludzie nie szczędzili sobie komentarzy odnoście naszego związku.
Znudzony odłożyłem laptopa i położyłem się na dużym łóżku z aksamitną pościelą.
Byłem zmęczony, ale wiedziałem, że jeszcze dziś czeka nas show Carmen. Zawsze gdy byłem na jej koncercie targały mną emocje, a nogi same poruszały się w rytm muzyki.
Tak było dawniej, a teraz?
Dużo się zmieni i to nie ze względu na nowe piosenki, ale ze względu na nas.
Kocham ją co raz bardziej i tęsknie gdy nie ma jej przy mnie. Czuję się chory!
Z miłości.
- Zmęczony? - spytała Carmen z błogim dla mnie uśmiechem.
- Troszkę.
- Jeśli chcesz, możesz zostać w pokoju. - powiedziała, choć wiedziałem, że z grzeczności.
- Oszalałaś?! - roześmiałem się podchodząc do niej. - Wiesz kiedy ostatni raz byłem na twoim koncercie? Nie mogę tego przegapić!
- Kochany jesteś. - szeroko się uśmiechnęła całując czubek mojego nosa.
- To o której jest koncert?
- Za dwie godziny, dlatego muszę się spieszyć. - jęknęła nerwowo biegając po pokoju i pakując 'potrzebne' rzeczy do torebki.
Przed hotelem stał czarny samochód do którego weszliśmy i udaliśmy się na stadion gdzie miał odbyć się koncert.
Carmen od razu pobiegła do swojej garderoby gdzie czekała na nią Dee i Julie, więc postanowiłem coś zjeść w towarzystwie Kennego.
- Wiesz, że wszyscy w ekipie myślą, że zwariowałeś? - Kenny roześmiał się biorąc gryza hamburgera.
- Co? Dlaczego?
- Nie wiadomo kim byłeś przez ostatnie miesiące, a teraz tak nagle wszystko się zmieniło. Śmiejesz się częściej niż wszyscy razem wzięci. - wzruszył ramionami, patrząc na mnie cwaniacko.
- Głupoty.. - nie mogłem powstrzymać się od uśmiechu.
- Dobra, dobra. Wszyscy wiemy, jak Carmen na ciebie wpływa. Jesteś niezłym szczęściarzem, że masz taką laskę. - Kenny poklepał mnie po ramieniu z uznaniem.
- Wiem. Jestem niezłym szczęściarzem. - powtórzyłem ciszej patrząc na przyjaciela.
- Ah.. Co ty zrobisz bez niej przez te kilka miesięcy. - westchnął ponownie pakując do buzi kanapkę.
- Wiesz Kenny... Pewnie tego nie zrozumiesz, ale czasem myślę o zakończeniu kariery, w końcu mam tyle kasy, że wystarczy mi do końca życia. - wyznałem, a Kenny tak jak myślałem zaraz zasypał mnie górą argumentów dlaczego nie powinienem tego robić.
- Chodźmy już, zaraz się zacznie. - rzekł wstając z miejsca.
Gdy tylko weszliśmy za kulisy od razu słychać było krzyki. Po chwili z garderoby wyszła odpicowana Carmen ze swoją świtą.
- Dobra, wszyscy gotowi? Zmówmy modlitwę! - zawołała Nicki.
Zebraliśmy się w kole i otoczyliśmy ramionami.
- Podziękujmy Bogu za to, że szczęśliwie dolecieliśmy do Meksyku, ale w szczególności za to, że możemy pomóc dzieciom poprzez naszą pracę. Więc... Niech ta noc należy do nas, żebyśmy zrobili dla nich jak najwięcej. - Carmen obdarowała każdego szczęśliwym uśmiechem i szepnęła ciche 'amen' a tuż po niej wszyscy.
Każdy udał się na swoje miejsce i koncert się zaczął.
Na ekranie wyświetlono urywek teledysku 'maybe love?' z wielkimi cyframi, które odliczały 10 sekund. Gdy zatrzymało się na zerze, Carmen wyjechała spod sceny i zaczęła śpiewać refren. Wtedy cały stadion wstał z miejsc i zaczął wrzeszczeć z radości.
Serce aż mocniej mi zabiło z podziwu.
- Justin, jest sprawa...
Po czterech utworach, nadszedł czas na piosenkę podczas której dzieci miały wejść na scenę trzymając się za ręce i otoczyć mnie kołem.
Tak właśnie się stało, gdy nagle wrzaski się zwiększyły, a ja nie wiedziałam o co chodzi. Nagle na swoich biodrach poczułam czyjeś ręce. Nawet nie musiałam odchylać głowy by wiedzieć, że to on.
Pocałował mnie w policzek, a ja przyłożyłam mu mikrofon do ust, by zaśpiewał kawałek piosenki(piosenka Carmen*).Niedługo potem koncert się zakończył. Podziękowałam publiczności i poinformowałam ich, że zyski z koncertu pójdą na dzieci z porażeniem mózgu.
- Justin! - pisnęłam z udawanym grymasem.
Chłopak nie odpowiedział, tylko roześmiał się słodko składając na moich ustach krótki, lecz słodki pocałunek.
Około godziny 24 dojechaliśmy do hotelu. Od razu wzięłam prysznic i założyłam na siebie szorty oraz bokserkę do spania.
Gdy wyszłam z łazienki zauważyłam Justina, który leżał na łóżku bez koszulki, a na jego klatce spoczywa jakiś wisiorek.
On był taki idealny, seksowny i choć wiem, że pisałam o tym nieraz to on wciąż będzie mnie pociągał.
- To był wspaniały koncert. - szepnął gdy położyłam się koło niego.
- Cieszę się, że jesteś tu zemną. - przyznałam ignorując jego wcześniejsze słowa.
Już po chwili przekręcił się w moją stronę i oparł się łokciem o łóżko.
- Bardzo się za tobą stęskniłem wiesz? -uśmiechnął się łobuzersko.
- Kłamiesz. - roześmiałam się czując na sobie jego dłonie i zagryzioną wargę.
- Udowodnię ci to. - szepnął.
Spojrzałam na jego usta, które po paru sekundach już spoczywały na moich.
Nie przerywając pocałunku przyciemnił lampę i tym samym jego ciężar ciała spoczął na mnie. Jego dłonie zatopiły się w moich włosach, a moje delikatnie gładziły jego rumiany policzek.
Przygryzł moją dolną wargę i delikatnie przyciągną do siebie po czym cicho się zaśmiał, lecz jego czekoladowe oczy z milionem iskierek w środku szalały z radości. Ciepłe dłonie Biebsa już znalazły się pod moją koszulką i powoli jeździły po brzuchu. Pojechały nieco wyżej i zaczęły pieścić moje piersi ponownie się do mnie przysysając, tym razem tak, że aż brakowało mi oddechu. Zjeżdżał co raz niżej...
Tak zachłannie całował mnie po szyj, wycałował dokładnie każdy skrawek obojczyków i złożył milion pocałunków na moim brzuchu.
Nie wiadomo kiedy nie miałam na sobie totalnie nic, a on sprawił, że moje ciało przeszywała fala gorąca. Był tak delikatny i pragnący nie sprawić mi krzywdy.
Był cudowny, był idealny, był po prostu mój.
Wpijałam paznokcie w jego plecy gdy nasz stan doszedł do najwyższego poziomu.
W pokoju słychać było tylko nasze przyspieszone oddechy i głośne dudnienie serc, które wypełniało moją głowę. Czułam jak motylki szaleją z moim żołądku.
Patrzyłam w jego przejęte, a zarazem radosne oczy i nie mogłam uwierzyć, że to wszystko się dzieje.
Że on znów należy tylko do mnie.
Przecież niedawno przeżywałam kryzys, umierałam...
A teraz?
Nic nie było w stanie przekupić mnie, aby zamienić się z kimś życiem.
Moje było najcudowniejsze, najszczęśliwsze i jakże rozpieszczane przez Justina.
Widać, że to wszystko go zmęczyło, ale uśmiech nie znikał z jego twarzy. Patrzył na mnie chwilę z uśmiechem po czym mocno mnie przytulił. Objęłam go równie mocno i uśmiechnęłam się do siebie.
- Kocham cię kochanie. - szeptał mi do ucha tak czule, że na ciele aż miałam gęsią skórkę.
- Ja ciebie też Jus. - roześmiałam się tuląc go jeszcze mocniej.
Trwaliśmy w uścisku bardzo długo, tak, że oboje zasnęliśmy wtuleni w siebie.
Nastał błogi spokój, odpływałam...
To było takie cudowne.
Ja należałam do niego, a on do mnie i nie musiał mnie zapewniać, że będzie tak zawsze. Ja wiedziałam, że nie pozwoli już nas rozdzielić, zresztą... Sama bym na to nie pozwoliła.
Po raz kolejny udowodniliśmy sobie, że szczęście to nie kasa i sława, ale my.
Cześć moje najukochańsze maluszki!
Zacznijmy od tego, że przepraszam. Nie wiem który raz, ale przepraszam.
Wiem, że nie poświęcam Wam tyle czasu ile poprzednio, ale uwierzcie mi, że mam powody. :)
Zauważyłam, że tracę wenę, lecz nie chęci, trudno mi, ale staram się jak tylko mogę.
Dziękuję Wam za wszystko moje kochane, mam nadzieję, że rozdział pojawi się szybciej niż ten.
Podczas gdy Carmen brała prysznic, ja przeglądałem strony plotkarskie na nasz temat.
Widać było, że nikt nie jest zdziwiony, że jesteśmy razem, ale ludzie nie szczędzili sobie komentarzy odnoście naszego związku.
Znudzony odłożyłem laptopa i położyłem się na dużym łóżku z aksamitną pościelą.
Byłem zmęczony, ale wiedziałem, że jeszcze dziś czeka nas show Carmen. Zawsze gdy byłem na jej koncercie targały mną emocje, a nogi same poruszały się w rytm muzyki.
Tak było dawniej, a teraz?
Dużo się zmieni i to nie ze względu na nowe piosenki, ale ze względu na nas.
Kocham ją co raz bardziej i tęsknie gdy nie ma jej przy mnie. Czuję się chory!
Z miłości.
- Zmęczony? - spytała Carmen z błogim dla mnie uśmiechem.
- Troszkę.
- Jeśli chcesz, możesz zostać w pokoju. - powiedziała, choć wiedziałem, że z grzeczności.
- Oszalałaś?! - roześmiałem się podchodząc do niej. - Wiesz kiedy ostatni raz byłem na twoim koncercie? Nie mogę tego przegapić!
- Kochany jesteś. - szeroko się uśmiechnęła całując czubek mojego nosa.
- To o której jest koncert?
- Za dwie godziny, dlatego muszę się spieszyć. - jęknęła nerwowo biegając po pokoju i pakując 'potrzebne' rzeczy do torebki.
Przed hotelem stał czarny samochód do którego weszliśmy i udaliśmy się na stadion gdzie miał odbyć się koncert.
Carmen od razu pobiegła do swojej garderoby gdzie czekała na nią Dee i Julie, więc postanowiłem coś zjeść w towarzystwie Kennego.
- Wiesz, że wszyscy w ekipie myślą, że zwariowałeś? - Kenny roześmiał się biorąc gryza hamburgera.
- Co? Dlaczego?
- Nie wiadomo kim byłeś przez ostatnie miesiące, a teraz tak nagle wszystko się zmieniło. Śmiejesz się częściej niż wszyscy razem wzięci. - wzruszył ramionami, patrząc na mnie cwaniacko.
- Głupoty.. - nie mogłem powstrzymać się od uśmiechu.
- Dobra, dobra. Wszyscy wiemy, jak Carmen na ciebie wpływa. Jesteś niezłym szczęściarzem, że masz taką laskę. - Kenny poklepał mnie po ramieniu z uznaniem.
- Wiem. Jestem niezłym szczęściarzem. - powtórzyłem ciszej patrząc na przyjaciela.
- Ah.. Co ty zrobisz bez niej przez te kilka miesięcy. - westchnął ponownie pakując do buzi kanapkę.
- Wiesz Kenny... Pewnie tego nie zrozumiesz, ale czasem myślę o zakończeniu kariery, w końcu mam tyle kasy, że wystarczy mi do końca życia. - wyznałem, a Kenny tak jak myślałem zaraz zasypał mnie górą argumentów dlaczego nie powinienem tego robić.
- Chodźmy już, zaraz się zacznie. - rzekł wstając z miejsca.
Gdy tylko weszliśmy za kulisy od razu słychać było krzyki. Po chwili z garderoby wyszła odpicowana Carmen ze swoją świtą.
- Dobra, wszyscy gotowi? Zmówmy modlitwę! - zawołała Nicki.
Zebraliśmy się w kole i otoczyliśmy ramionami.
- Podziękujmy Bogu za to, że szczęśliwie dolecieliśmy do Meksyku, ale w szczególności za to, że możemy pomóc dzieciom poprzez naszą pracę. Więc... Niech ta noc należy do nas, żebyśmy zrobili dla nich jak najwięcej. - Carmen obdarowała każdego szczęśliwym uśmiechem i szepnęła ciche 'amen' a tuż po niej wszyscy.
Każdy udał się na swoje miejsce i koncert się zaczął.
Na ekranie wyświetlono urywek teledysku 'maybe love?' z wielkimi cyframi, które odliczały 10 sekund. Gdy zatrzymało się na zerze, Carmen wyjechała spod sceny i zaczęła śpiewać refren. Wtedy cały stadion wstał z miejsc i zaczął wrzeszczeć z radości.
Serce aż mocniej mi zabiło z podziwu.
- Justin, jest sprawa...
Oczami Carmen
Po czterech utworach, nadszedł czas na piosenkę podczas której dzieci miały wejść na scenę trzymając się za ręce i otoczyć mnie kołem.
Tak właśnie się stało, gdy nagle wrzaski się zwiększyły, a ja nie wiedziałam o co chodzi. Nagle na swoich biodrach poczułam czyjeś ręce. Nawet nie musiałam odchylać głowy by wiedzieć, że to on.
Pocałował mnie w policzek, a ja przyłożyłam mu mikrofon do ust, by zaśpiewał kawałek piosenki(piosenka Carmen*).Niedługo potem koncert się zakończył. Podziękowałam publiczności i poinformowałam ich, że zyski z koncertu pójdą na dzieci z porażeniem mózgu.
- Justin! - pisnęłam z udawanym grymasem.
Chłopak nie odpowiedział, tylko roześmiał się słodko składając na moich ustach krótki, lecz słodki pocałunek.
Około godziny 24 dojechaliśmy do hotelu. Od razu wzięłam prysznic i założyłam na siebie szorty oraz bokserkę do spania.
Gdy wyszłam z łazienki zauważyłam Justina, który leżał na łóżku bez koszulki, a na jego klatce spoczywa jakiś wisiorek.
On był taki idealny, seksowny i choć wiem, że pisałam o tym nieraz to on wciąż będzie mnie pociągał.
- To był wspaniały koncert. - szepnął gdy położyłam się koło niego.
- Cieszę się, że jesteś tu zemną. - przyznałam ignorując jego wcześniejsze słowa.
Już po chwili przekręcił się w moją stronę i oparł się łokciem o łóżko.
- Bardzo się za tobą stęskniłem wiesz? -uśmiechnął się łobuzersko.
- Kłamiesz. - roześmiałam się czując na sobie jego dłonie i zagryzioną wargę.
- Udowodnię ci to. - szepnął.
Spojrzałam na jego usta, które po paru sekundach już spoczywały na moich.
Nie przerywając pocałunku przyciemnił lampę i tym samym jego ciężar ciała spoczął na mnie. Jego dłonie zatopiły się w moich włosach, a moje delikatnie gładziły jego rumiany policzek.
Przygryzł moją dolną wargę i delikatnie przyciągną do siebie po czym cicho się zaśmiał, lecz jego czekoladowe oczy z milionem iskierek w środku szalały z radości. Ciepłe dłonie Biebsa już znalazły się pod moją koszulką i powoli jeździły po brzuchu. Pojechały nieco wyżej i zaczęły pieścić moje piersi ponownie się do mnie przysysając, tym razem tak, że aż brakowało mi oddechu. Zjeżdżał co raz niżej...
Tak zachłannie całował mnie po szyj, wycałował dokładnie każdy skrawek obojczyków i złożył milion pocałunków na moim brzuchu.
Nie wiadomo kiedy nie miałam na sobie totalnie nic, a on sprawił, że moje ciało przeszywała fala gorąca. Był tak delikatny i pragnący nie sprawić mi krzywdy.
Był cudowny, był idealny, był po prostu mój.
Wpijałam paznokcie w jego plecy gdy nasz stan doszedł do najwyższego poziomu.
W pokoju słychać było tylko nasze przyspieszone oddechy i głośne dudnienie serc, które wypełniało moją głowę. Czułam jak motylki szaleją z moim żołądku.
Patrzyłam w jego przejęte, a zarazem radosne oczy i nie mogłam uwierzyć, że to wszystko się dzieje.
Że on znów należy tylko do mnie.
Przecież niedawno przeżywałam kryzys, umierałam...
A teraz?
Nic nie było w stanie przekupić mnie, aby zamienić się z kimś życiem.
Moje było najcudowniejsze, najszczęśliwsze i jakże rozpieszczane przez Justina.
Widać, że to wszystko go zmęczyło, ale uśmiech nie znikał z jego twarzy. Patrzył na mnie chwilę z uśmiechem po czym mocno mnie przytulił. Objęłam go równie mocno i uśmiechnęłam się do siebie.
- Kocham cię kochanie. - szeptał mi do ucha tak czule, że na ciele aż miałam gęsią skórkę.
- Ja ciebie też Jus. - roześmiałam się tuląc go jeszcze mocniej.
Trwaliśmy w uścisku bardzo długo, tak, że oboje zasnęliśmy wtuleni w siebie.
Nastał błogi spokój, odpływałam...
To było takie cudowne.
Ja należałam do niego, a on do mnie i nie musiał mnie zapewniać, że będzie tak zawsze. Ja wiedziałam, że nie pozwoli już nas rozdzielić, zresztą... Sama bym na to nie pozwoliła.
Po raz kolejny udowodniliśmy sobie, że szczęście to nie kasa i sława, ale my.
♥ ♥ ♥
Cześć moje najukochańsze maluszki!
Zacznijmy od tego, że przepraszam. Nie wiem który raz, ale przepraszam.
Wiem, że nie poświęcam Wam tyle czasu ile poprzednio, ale uwierzcie mi, że mam powody. :)
Zauważyłam, że tracę wenę, lecz nie chęci, trudno mi, ale staram się jak tylko mogę.
Dziękuję Wam za wszystko moje kochane, mam nadzieję, że rozdział pojawi się szybciej niż ten.
Subskrybuj:
Posty (Atom)